İhanet

Bir sızı saplandı 
Nedensiz
Evet, nedensiz gözüktü en başta
Acıdı kalbim akan kalabalığın ortasında
Nerden bilirdim
Sebebinin senin ihanetin olduğunu
Kalbin bir başkası için çarptı ya
Durdu sanki benim kalbim o an
Artık kalplerimiz bir değildi

Ne zaman ki dokundum sana
Anladım...
Teninde başka tenin izi
Gözünde ihanetin karaltısı vardı.
Kısaydı verdiğin tüm cevaplar
Uzunken suskunluklar…
Yok oldum sessizliğinde
Gömmek istedim kendimi geçmişimize

Ağlayamadım
Kalbim inkar etti delice
Saatler geçti aynı sandalyede
İçimde korkunç bir mücadele
Ardından kabullenme
Sonrası hüzün…
Her geçen an büyüyen
Bir düğüm sardı bedenimi
Hıçkıra hıçkıra ağlamak
Bağırmak
Vurmak istedim sana
Yapamadım…

Sadece sustum
Bacaklarım kollarımın arasında
Yine aynı ahşap sandalyede
Başım eğilmiş
Gözlerim odanın ücra bir köşesine dikilmiş
Gittiğini bile fark etmedim.

03.02.2010, 02:46, Eryaman