Bulut

Senin gibi yumuşak

Güneşi görünce senin kadar huzurlu

Her zaman senin kadar sevimli olsam.

Rüzgara kapılsam düşünmeden

Savrulsam, yeni yerler görsem

Yorgun çiftçiye gölge olsam

Güneş kavururken

Duygulu olsam ağlasam

Paylaşabilsem herkesle

Kurak toprağı sulasam gözyaşlarımla

Ağlayınca bir işe yarasa

Üzüntüm derman olsa bir nebze başkalarına

HSZ, 02.02.2010, Eryaman

Aşığım!

Aşığım

Kalmasın duymayan

Uzaklardaki turnam

Üst kattaki teyze Handan

Aşığım

Kaldı mı duymayan

Büfedeki yaşlı amcam

Parkta oynayan kırmızı bereli Can

Gülmemişti yüzüm böyle

Şimdi girdi ya o dünyama

Şenlik yeri gönlüm

Sığmaz içim içime

Yer kayar ayaklarımın altında ben yürüdükçe

Başım durmaz yerinde

Döner döner delice

Geceleri hayallerim renkli

Sabahlarım neşeli

Henüz o bilmiyor ama

Haykırıyorum

Aşığım

Kalmasın duymayan!

HSZ, 07.02.2010, Eryaman

Duruyorum

Ben duruyorum

Heykel gibi hareketsiz

Kalbim de taşlaşmış sensiz

Çevremde insanlar

Kıpır kıpır

Hıphızlılar

Ben duruyorum

Yavaş her şey benim sınırlarımda

Sınırlarımın dışındaki dünya başka

Yavaş atıyor nabzım

Nefeslerim kesik ve yavaş

Dönüyor çevremde dünya

İnsanlar ağlıyor benim dışımda da

Gülüyorlar bazıları da

Ben duruyorum

İncecik bir cam taban hayatım

Tek adımda parçalanır kalanlarım

O yüzden gelme yanıma sakın

Bu aralar çok hassasım

Kırılırım seni de acıtırım

İşte o yüzden senden uzaktayım

Ve senin için, duruyorum.

HSZ, Ocak 2011, Gayrettepe

Sakındım

Sakındım seni kendimden bile

Dokunamadım bir kere olsun tenine

Bakamadım gözlerinin en içine

Tüm utangaç anlarım sende

Sakındım seni kendimden

Korktum hep, alırlar seni ellerimden

Açamadım kalbimi sana ben

Tüm hayallerim seninleyken

Sakındım kalbimi senden

Sadece tek bir dala tutunmak nedir

Bilmezsin çünkü sen

Tüm yaşam kırıntıların başkasının ellerindeyken

Sakındım seni kendimden

Sevgiye boğardım seni ben

Bir anda elde ettiğin sevginin

Değerini bilmezsin çünkü sen

 HSZ, Ocak 2011, Gayrettepe

Anlık

Anlık…

Her şey anlık…

Aşk gibi,

Ölüm gibi.

Hayatımız bir anlık nefesle başladı,

Bekliyor bitmek için anlık bir başka nefesi.

Bir anda kaybedebilir insan her şeyini,

Tüm sevdiklerini…

Bir anda sevilebilir belki,

Nefret edilebildiği gibi.

HSZ, Ocak 2011, Gayrettepe

Ne Zor

Ne de zor

Severken sevilebilmek

Dokununca o

Ait hissetmek

Doğru zamanda

Doğru yerde O’nunla olabilmek

Korkmadan bırakmak kendini

Emanet vermek kalbini

Güvenmek…

Ne zor!

HSZ, Ocak 2011, Gayrettepe

Kömür

Kader sarmış benliğini

Gözlerinde bulut

Kara, kapkara

Kömür gibi

Gözlerin gibi kömür

Kaderin gibi…

HSZ, Ocak 2011, Gayrettepe

Kelimelerim

Kelimeler ellerimde

Ellerim sende

Tutamam avuçlarımda

Aklım hep onlarda

Kelimeler…

Bizi birleştiren

Sevdiren

Bizi ayıran

Yaralayan

Hep onlar,

Kelimeler...

Alma diye sakınırken benden

Onlar ellerimde

Benim ellerim sende

Aklım onlarda.

HSZ, Kasım 2010, Bursa

Hani

Hani böyle dokunamasan da

Sarılırsın ya…

Duyarsın kokusunu,

Sıcaklığını…

İçin ılır,

Kıpırdanır…

İşte böyle özledim seni!

Adın çalındı kulağıma

İrkildim

Ve tam olarak bunları hissettim.

HSZ, Ocak 2011, Mecidiyeköy

Dönüş

Bir kelebeğin kanat çırpışıydı beni döndüren

Bir bebeğin kahkahası

Bir vapurun sesi

Beni sevebilme olasılığındı

Gözlerimin gülmesiydi

Seni düşünürken

Bizden haberinin olmamasıydı

Beni döndüren…

HSZ, 12.02.2010, Göksu Park-Eryaman

Çocukluğum

Bugün kalbim kocaman

Sığmıyor yerine

Çocuğum ben bugün yine

Çizgili renkli plastik toplarım nerde

Lastik ipim vardı benim

Bir de dünya tatlısı bir köpeğim

Her şey güvenliydi o zaman gözümde

Gülümsemek en kolaydı

Mutlu olmak için sebebe gerek kalmazdı

Kırdığım kiremitler tarhana çorbası

Bahçemizin toprağı pastamın kakaosu

Yemekler enfesti mutfağımda benim

Blok flüdümden dökülür melodilerim

Aaa! Üç tekerlekli bisikletim

O benim arabam, vapurum, her şeyim

Ne döndürebilirdi beni

Hiçbir şeye ihtiyacım yok

Ben döndüm bugün geri

Gözlerim kapalı

Burnumda pastel boya kokusu

Derken bir otomobil yanaştı kapıya

Annemin yumuşak sesiyle: “Baban geldi!”

Fırladım yerimden

Merdivenler üçer beşer bitti

Atladım üstüne

Güçlü kolları arasında

Yüzüm deri ceketinde

Her zaman sıcaktı elleri

Kayboldu minik ellerim avuçlarında

Girdim evimize babamın omuzlarında

Huzurlu bir yemek sofrası karşımızda

Kardeşim daha bebek koltuğunda

Annem ellerimdeki pastel boyayı temizlerken

Sonsuza kadar böyle kalıcaz sanırdım ben

Bazı hikayeler vardır

En tatlı şekliyle hatırlanır, yaşanır.

Açtığımda gözlerimi

Elimde fedakar annemin eli

Karşımda kardeşlerin en güzeli

İşte bu dünyanın bana en harika hediyeleri…

HSZ, 06.02.2010, 21:50, Eryaman

Aşk Oyunu

Biz olamadık tam arkadaş ya da sevgili

İki uçta gidip geliyoruz ezelden beri

Kabul edemedik ikisini de

Derler ki bir çizgi var aralarında

O çizgi üzerinde oynadık biz de yıllarca

Denge oyunuydu bu hayat gibi

Biz de dengesiz birer deli

Aynı tarafı tutturamadık yıllardan beri

Ben aşkımı koydum oyuna

Oysa sen oyun oynamak için aşıktın bana

Çizgideki her denge bozulması

Bir papatya taç yaprağı

Arkadaş, sevgili, arkadaş, sevgili…

Her sene biraz daha inceldi çizgi

Keskinleşti

Acı vermeye başladı üstüne basmak

Ama inatçıydım ben tabi

Aşkımdı bu oyunun bahsi

Ta ki onunla görene kadar seni

Delice kıskandım hiç olmadığım gibi

Daha önce hiç bu kadar yoğun değildi duygularım

Sen benim biricik aşkım

Ben senin sadece oyun arkadaşınım.

HSZ, Şubat 2010, Eryaman

Yeter

Her kelimen saplanırken yüreğime

Bakışların buz gibi

Yakıyor tenime değince

Seninle geçen her an

Ankara’nın ayazı gibi keskin

Her solukta acıtıyor canımı

Çok oldu el ele diktiğimiz nergis solalı

Peki aramızdaki bu neyin inadı?

"Bitti." demek niye bu kadar zorlaştı?

Kavga etmek alışkanlık yaptı bünyemizde

Hapsolduk ikimiz de bu lanet cehenneme

06.02.2010, 22:55, Eryaman

Eski Sevgili

Ne zaman aldatır biri beni

Hemen hatırlarım seni

Eski sevgili

Şimdi’den daha iyi kalırsın hatırda

Geçirilen tüm yıllar daha mutluydu sanki

Unutulur kir pas

Korunur sevgin yepyeni

Nehirler geçse de üstünden

Ulaşılabilir olursun hatırlayınca geçmişi

Ne zaman yalnız kalırım ben

Hemen hatırlarım seni

Eski sevgili

Açarım benim için yazdığın şiirleri

Ne kadar derinse acım

O kadar derinleşir anlamları

Eskisinden daha çok anlam yüklerim şimdi

Her zaman daha çekici yad etmek eskiyi

Ulaşılabilir olursun hatırlayınca geçmişi

Ne zaman sevemem ben

Hemen hatırlarım seni

Eski sevgili

Hatırlarım bana olan sevgini

Seninle geçen mutlu eski günleri

Senden aldığım çiçekleri

Denizin yanımızda aktığı

Elimin rüzgarla dans ettiği seyahatleri

Belki de kimse beni senin gibi sevmedi

Ne zaman ki özlerim seni

İşte o zaman hatırlarım seni

Eski sevgili

Teninin kokusu çalınır burnuma

Gözlerimin önünde gülümser yüzün

Bir an sıcaklığını hissederim elimde

Sarılırsın arkamdan yüzün değer saçlarıma

Titrerken ben kokumu çekersin içine

Ne dersin eski sevgili dönelim o günlere?

HSZ, 07.02.2010, 00:49, Eryaman

Platonik

Beni hiç sevdin mi?

Biliyorum

Şimdi söyleyince kalbimden geçenleri

Kalmayacak hiçbir şey eskisi gibi

Zihnim bulanık

Kalbim çarpıyor deli

Eminim hiç sevmemişsindir beni

Benim seni sevdiğim gibi

O yüzden bunca sene dilsizdi aşkım

Şiirler yazdım sana

Bize

Hiçbiri dökülmedi dile

Sen bihaber

Ben biçare

Denedim unutmayı

Kaçmayı

Attım kendimi beni sevenlere

Beceremedim sensizliği

Hepsi anlamsızdı

Üzdüm onları

Hepsinin bende hüznü kaldı

Şimdi “Senden öncesi yok

Seninle var her şey

Ancak senin sevgin diriltir beni” desem

Sunsam sana ellerimin içinde aşkla çarpan kalbimi

Kırar mısın yine (de) hayallerimi?

HSZ, 06.02.2010, 02:39, Eryaman

Yapamıyorum

Yağmurun denize dokunuşu gibi

Her damla can bulur onda

Kavuşurlar ya birbirlerine

Onların hasretiyle yanıyorum

Yağmur oldum deniz uğruna

Yağamıyorum…

Ağaç hep rüzgarı bekler ya

Raks edebilsin diye

Kapılsın ona, aşık olsun diye

Onun gibi savrulmaya hazır bekliyorum

Ağaç oldum rüzgar uğruna

Kapılamıyorum…

Piyano en güzel melodileri

Bir tek O dokununca söyler ya

Kendi söyler aşık olur, aşık eder

En güzel melodim için O’nu bekliyorum

Piyano oldum O’nun uğruna

Söyleyemiyorum…

Sevdayı yüklenmiş yorgun kalbim

O gelmeden açamıyorum…

HSZ, Şubat 2010, Eryaman

Acaba

Geliyor

Bu sefer daha bi’ hızlı yürüyor sanki

İşten niye koşarak dönsün ki?

Elinde torbalar

Bu gece misafiri mi var?

Her gün göz kırpıyorum önümden geçerken

Hiç anlamıyor

Çoğu zaman elleri ceplerinde yürür

Sallana sallana düşünceli

Bazen durur öylece önümde

Hiç konuşmaz ama…

Nadiren bir sigara yakar

Dumanını üflerken kafasını kaldırır bana bakar

Sanki mırıldanır bir şeyler de

Ben anlamam

Bazen sinirli, bazen mahmur

Söndürür sigarasını

Döner arkasını

Paltosu havalanır

Gider…

Ben yine de her gün görüyorum diye mutlu olurum

Her gün aynı saatlerde

Sabahları koşar otobüse yetişmek için

Akşamları yorgun

Ama bu akşam gülümsüyor bana yaklaşırken

Bu sefer farklı mı olacak derken

Hıphızlı geçiverdi önümden

Göz kırpmama bile zaman kalmadı

Bir şeyler sayıyor gibi dudakları

Torbadakiler tam mı diye sayıyor anlamadım

Gitti…

Karar verdim bu sabah işaret vericem

Artık tak etti canıma

Yine koşar adımlarla geldi yanıma

Ben de işaretimi verdim ona

Durdu

Baktı

Neden sonra güldü ve dedi ki

“Hay Allah sabah sabah niye yanar bir sokak lambası?”

HSZ, Şubat 2010, Eryaman 

Bordo Siyah Bir Perde

Dinlemedik...

Yapamadık...
Basitti aslında, tek gereken susmak…

Gözlerimize baksaydık,

Konuşmadan…

Belki de çözülcekti tüm sorunlar.

İstediğimiz çok değildi esasında

Dinlenmek,

Anlaşılmak ,

Sevilmek...

Tüm hayatımız boyunca bunlar için çabaladık,

Ama bunu bile yapamadık.

Bana bağırırken seni dinlemedim.

Yere bakmak yerine gözlerime baksaydın,

O kadar sesin yükselmezdi.

Dinlerdim ben de belki...

Yaralamazdık birbirimizi,

Bu kadar kopmazdık.

En kötüsü gelmezdi başımıza

Yine acırdı canım beni kırdığında

Ama acımıyor artık hiç bir savaşımızda…

Bittiğini bugün anladım.

Sen bağırırken acımadı bugün canım.

Sevemedim bugün seni,

Sadece halimize acıdım.

İncelip de kopmuştu bağlarımız

Sadece sürüncemede artık aşkımız

Ne kadar devam edersek daha rollerimize

O kadar sürecek son perde

Ve son bulacak tükendiğimizde

Kapanacak üzerimize bordo-siyah bir perde.

HSZ, 02.02.2010, Eryaman

İzmir'i Yaşamak

Kordondaki çimlere yatıp ellerinin içiyle okşadın mı hiç onları?
Yüzünü sıyırıp geçen meltemi,
Gözlerini kapatmana rağmen görebildin mi?
Hiç İzmir Denizi’nin tuzunu sevgilinin dudaklarından tattın mı?
Ya da güneşini O’nun dokunuşlarında hissettin mi?
O’nun nefesinin ılıklığıyla İzmir meltemi karıştı mı yüzünde?
Gözyaşların buluştu mu hiç denizle?
Hıçkırırken sen,
O da dalgalandı mı seninle?

HSZ 
03.04.2009
Ankara-İzmir yolculuğu

Yaşamın Son Perdesi

Onun soğuk kolları sardı mı bedenini
Artık geçtir söylemek için içinden geçenleri
Artık bitmiştir
Artık gitmiştir çünkü...

Son bir kez daha sarılayım dersin
Yoktur onun sıcaklığı
Açsın da kapadığı gözlerini
Bir kez daha baksın istersin gözlerine...

Önceden hiç tahmin etmediğin kadar acır için
Bir sızı saplanır yüreğine
Zaman alsın götürsün diye beklersin nafile...

HSZ, 31.12.2009

Bilmek

Sen bilmezsen kendini
Kim nerden bilecek seni
Sadece bilmen yetmez
Anlatman da gerekli

Kendin anlatmak güçtür
Karşındaki görür başka
Bir göz var ki ne görür
Herkes kendinden görür

En büyük düşmanımız
Bildiğini sanmak zaten
O zaman kapanır gözler
Gerçeği göremezsin sen

HSZ
Eylül, 2009
Almanya semaları...

Ait Olduğum Yer

Kalbimin farklı çarptığı,
Nefes alabildiğim..
Güneşin benim için doğduğu,
Yüzümü ısıtarak battığı…
Melteminde savrulduğum,
Melteminde kendimi bulduğum…
İyimser olduğum,
Gülümser olduğum yer…

Senin yanın,
Benim çocukluğum…
İlk aşkım,
İlk gözyaşım,
İlk heyecanım…

Güneşi ısıtan, 
Rüzgarı serinleten,
Yağmuru temizleyen,
Büyürken bile eskimeyen,
Yıllandıkça büyüleyen,
Yaşadıkça tutkuya dönüşen,
Sevdam,
Ayrılığım,
Yalnızlığım,
Arzuladığım,
Kaçtığım,
Kopamadığım,
Ait olduğum tek yer
İzmir!

HSZ
Zaman: 01.02.2010, İzmir’de gün batarken
Yer: ODTÜ

İhanet

Bir sızı saplandı 
Nedensiz
Evet, nedensiz gözüktü en başta
Acıdı kalbim akan kalabalığın ortasında
Nerden bilirdim
Sebebinin senin ihanetin olduğunu
Kalbin bir başkası için çarptı ya
Durdu sanki benim kalbim o an
Artık kalplerimiz bir değildi

Ne zaman ki dokundum sana
Anladım...
Teninde başka tenin izi
Gözünde ihanetin karaltısı vardı.
Kısaydı verdiğin tüm cevaplar
Uzunken suskunluklar…
Yok oldum sessizliğinde
Gömmek istedim kendimi geçmişimize

Ağlayamadım
Kalbim inkar etti delice
Saatler geçti aynı sandalyede
İçimde korkunç bir mücadele
Ardından kabullenme
Sonrası hüzün…
Her geçen an büyüyen
Bir düğüm sardı bedenimi
Hıçkıra hıçkıra ağlamak
Bağırmak
Vurmak istedim sana
Yapamadım…

Sadece sustum
Bacaklarım kollarımın arasında
Yine aynı ahşap sandalyede
Başım eğilmiş
Gözlerim odanın ücra bir köşesine dikilmiş
Gittiğini bile fark etmedim.

03.02.2010, 02:46, Eryaman